Long-term follow-up results of transsphenoidal surgery for Cushing's disease in a single centre using strict criteria for remission.

DOEL: transsfenoïdale selectieve adenomectomy (TSA) is algemeen aanvaard als de behandeling van keuze voor de ziekte van Cushing, maar niet alle patiënten zijn genezen door deze procedure. Het succes van de ingreep hangt af van de vaardigheid en de ervaring van de chirurg, maar de criteria die gebruikt worden om kwijtschelding te bepalen zijn zeer variabel. We hebben de resultaten na de ingreep in ons centrum met behulp van de strenge eis van een postoperatieve serum cortisol van <50 nmol / l als onze definitie van remissie en beoordeeld of veranderingen in de chirurgische beleid, met inbegrip van een grotere nadruk op selectieve procedures en de te verplaatsen in de afgelopen jaren een enkele chirurg onderneming aan alle hypofyse chirurgie, zijn verbeterd complicaties en remissie. PATIËNTEN EN METHODEN: De zaak notities, histologie en hypofyse beeldvorming van 54 opeenvolgende patiënten (42 vrouwen, gemiddelde leeftijd 41 jaar) met het syndroom van hypofyse-afhankelijke Cushing die had transsfenoidale chirurgie ondergaan tussen januari 1980 en november 2000 werden herzien. Follow-up was voor een mediaan van 6 jaar (range 6 maanden tot 21 jaar). RESULTAAT: Een patiënt overleed binnen 1 week na de operatie (1,9%) en grote morbiditeit opgetreden bij acht patiënten (15%). Klinische en biochemische remissie werd bereikt bij 41 patiënten (77%) met slechts twee recidieven (5%) tot nu toe. Succes was gerelateerd aan grootte van de tumor met 37 (86%) van 43 intrasellar laesies succes gereseceerd vergeleken met slechts vier (40%) van 10 extrasellar adenomen. Vierentwintig (59%) van degenen die in remissie ontwikkeld gedeeltelijke of volledige hypopituïtarisme in vergelijking met vier (33%) van degenen die niet in remissie. De omvang van de chirurgische exploratie voorspelde de ontwikkeling van hypopituïtarisme (88% van de totale hypofysectomie, 33% hemihypophysectomy, 14% selectieve adenomectomy), maar niet remissie (75% van de totale hypofysectomie, 87% hemihypophysectomy, 71% selectieve adenomectomy). Onder complicaties, is een overmaat van veneuze trombo-embolische aandoeningen geconstateerd, met drie patiënten (6%) het ontwikkelen van diepe veneuze trombose of longembolie na de operatie. Vergelijking van de gegevens voor individuele chirurgen blijkt een verbetering van de resultaten na verloop van tijd, met 100% kwijtschelding van microadenomen, 29% en 12% hypopituïtarisme complicaties na de overgang naar een enkele chirurg onderneming aan alle hypofyse chirurgie. CONCLUSIE: transsfenoïdale chirurgie is een veilige en effectieve behandeling voor de ziekte van Cushing en onze resultaten te vergelijken gunstig af bij die van de gepubliceerde serie, waarvan het merendeel bestaat uit relatief kleine aantallen. De aanwezigheid van een intrasellar laesie en postoperatieve serum cortisol <50 nmol / l zijn goede voorspellers van remissie op lange termijn, maar historisch gezien in ons centrum kan dit alleen worden bereikt in een aanzienlijk aantal patiënten ten koste van een zekere mate van hypopituïtarisme. Echter, de chirurgische uitkomst voor de ziekte van Cushing, met inbegrip van een verlaagde frequentie van hypopituïtarisme, worden verbeterd als patiënten geopereerd door een enkele chirurg de hypofyse, met behulp van selectieve adenomectomy als de gewenste chirurgische benadering waar mogelijk.