Differential effects of calcium antagonist subclasses on markers of nephropathy progression.

ACHTERGROND: Tal van studies wijzen erop dat de dihydropyridine calciumantagonisten (DCAs) en nondihydropyridine calciumantagonisten (NDCAs) differentieel antiproteinuric gevolgen hebben. Proteïnurie reductie is een correlaat van de progressie van nierziekte. In een eerdere systematische review, werden calciumantagonisten getoond als effectieve antihypertensiva, maar er was onzekerheid over hun nier voordelen bij patiënten met proteïnurie en nierinsufficiëntie. Methode: een systematische review werd uitgevoerd om de verschillende effecten van DCAs en NDCAs beoordelen op proteïnurie bij hypertensieve volwassenen met proteïnurie, met of zonder diabetes, en om te bepalen of deze verschillende effecten te vertalen naar gewijzigde progressie van nefropathie. Studies in de evaluatie moest gerandomiseerde klinische studies met ten minste 6 maanden van de behandeling, voorzien van een of DCA NDCA behandeling arm, hebben een of meer renale eindpunten, en zijn gestart na 1986. Samenvatting gegevens uit 28 studies opgenomen in twee identieke, maar verschillende databases, die werden vergeleken en geëvalueerd door onafhankelijke beoordelaars. De effecten van elke klasse van geneesmiddelen op de bloeddruk (N = 1338) en proteïnurie (N = 510) werden beoordeeld. Resultaten Na correctie voor steekproefgrootte, studie lengte, en baseline waarde, er waren geen statistisch significante verschillen in het vermogen van een groep van calcium-antagonist om de bloeddruk te verlagen. De gemiddelde verandering in de proteïnurie was +2% voor DCAs en -30% voor NDCAs (95% BI, 10% naar 54%, P = 0,01). Consequent een grotere vermindering van de proteïnurie werden in verband gebracht met het gebruik van NDCAs in vergelijking met DCAs, ondanks dat er geen significante verschillen in de verlaging van de bloeddruk of de aanwezigheid van diabetes. CONCLUSIE: Deze analyse ondersteunt (1) een vergelijkbare werkzaamheid tussen de subklassen van calcium-antagonisten de bloeddruk te verlagen, en (2) een grotere vermindering van de proteïnurie door NDCAs ten opzichte van DCAs in de aanwezigheid of afwezigheid van diabetes. Op basis van deze bevindingen, NDCAs, alleen of in combinatie met een angiotensine-converting enzyme (ACE)-remmer of een angiotensine receptor blokker (ARB), worden voorgesteld als preferred agenten om de bloeddruk te verlagen bij hypertensieve patiënten met nefropathie gepaard ging met proteïnurie.