Comparison of tamsulosin with alfuzosin in the treatment of patients with lower urinary tract symptoms suggestive of bladder outlet obstruction (symptomatic benign prostatic hyperplasia). The European Tamsulosin Study Group.

DOEL: Om de werkzaamheid en verdraagbaarheid van de alfa-1 A-subtype selectieve geneesmiddelen tamsulosine vergelijken met de nonsubtype-selectieve stof alfuzosine bij de behandeling van patiënten met een lagere urineweg (LUTS) die wijzen op obstructie van de blaas (BOO), vaak genoemd symptomatische benigne prostaathyperplasie (BPH). PATIËNTEN EN METHODEN: De studie bestond uit 256 patiënten met een goedaardige prostaatvergroting en LUTS die wijzen op BOO (symptomatische BPH) die tamsulosine 0,4 mg eenmaal daags of alfuzosine 2,5 mg driemaal daags kregen gedurende 12 weken van de behandeling. De respons werd beoordeeld door metingen van de maximale urinestroom (Qmax), een symptoom score (Boyarsky) en de bloeddruk regelmatig. RESULTATEN: Tamsulosine en alfuzosine geproduceerd vergelijkbare verbeteringen in de Qmax en de totale Boyarsky symptoomscore. Beide behandelingen werden goed verdragen met betrekking tot bijwerkingen. Tamsulosine had geen statistisch significant effect op de bloeddruk in vergelijking met de uitgangssituatie, maar alfuzosine leidden tot een significante vermindering van zowel staande als liggende bloeddruk, vergeleken met de uitgangswaarde (P <0,05). CONCLUSIE: Tamsulosine is de eerste adrenoceptorantagonist dat selectief is voor de alfa-1 A-subtype, dit specificiteit kan het ontbreken van een effect te verklaren op de bloeddruk in vergelijking met alfuzosine, een agent die niet receptor subtype specifiek. Bovendien kan deze bevinding gedeeltelijk verklaren waarom tamsulosine, in tegenstelling tot andere die momenteel beschikbaar zijn alfa-1-adrenoceptorantagonisten, kunnen worden toegediend zonder dosistitratie. Een ander voordeel ten opzichte van alfuzosine (en prazosine) is de eenmaal daagse dosering van tamsulosine.