NGO facilitation of a government community-based maternal and neonatal health programme in rural India: improvements in equity.

Socio-economische verschillen in gezondheid zijn goed gedocumenteerd over de hele wereld. Deze studie onderzoekt of NGO faciliteren van community-based van de overheid gezondheidsprogramma het eigen vermogen van moeders en pasgeboren gezondheidszorg op het platteland van Uttar Pradesh, India verbeterd. Een quasi-experimentele onderzoeksopzet omvatte een tussenkomst wijk en een vergelijking district van de landelijke Uttar Pradesh. Een huishouden enquête uitgevoerd tussen januari en juni 2003 de uitgangssituatie de tarieven van de programma dekking, moeder en pasgeboren zorgpraktijken, en gebruik van gezondheidszorg vastgesteld tijdens 2001-02. Een eindlijn huishoudelijk onderzoek werd uitgevoerd na 30 maanden van de uitvoering van het programma tussen januari en maart 2006 aan het dezelfde indicatoren te meten tijdens 2004-05. De veranderingen in de indicatoren van baseline tot eindlijn in de interventiegroep en de vergelijking districten werden berekend door de sociaal-economische Quintiles, en concentratie-indexen werden gebouwd om het eigen vermogen van programma-indicatoren te meten. Het eigen vermogen van het programma dekking en prenatale en neonatale zorg praktijken verbeterd ten opzichte van baseline tot eindlijn in de interventiegroep district terwijl het tonen van weinig verandering in de vergelijking wijk. Eigen vermogen in de gezondheidszorg gebruik voor moeders en pasgeborenen toonde ook een aantal verbeteringen in de interventiegroep wijk, maar opmerkelijke sociaal-economische verschillen is gebleven, met de armen tonen minder mogelijkheid de toegang tot gezondheidszorg. NGO faciliteren van de overheid programma's is een haalbare strategie van het eigen vermogen van maternale en neonatale gezondheid van programma's te verbeteren. Verbeteringen in het eigen vermogen waren het meest uitgesproken voor huishoudelijke praktijken, en de ongelijkheid waren nog steeds zichtbaar in de gezondheidszorg gebruik. Bovendien algemene programma dekking bleef laag, die de mogelijkheden van het eigen vermogen aan te pakken. Programma's moeten identificeren en belemmeringen voor universele dekking en zorggebruik, met name in de armere lagen van de bevolking.